Atwood Margaret: The Handmaid's Tale . HMH Books. Kindle Edition.

Not what I expected

Originally I only searched a book written by a woman author. In this eternal dispute about the equality of man and woman, I cannot imagine a more neutal person than myself, although I recognise big difference in many respects between the two sexes. Amazon happened to recommend just now this Margaret Atwood. So why not, especially as this seemed to be the most popular book I have ever read deciding from the number of reader reviews. I did not read any reviews of this book. I seldom read them, although nowadays write one about every book I read - mainly in purpose of learning languages, but not only. Lately more and more for summarizing my thouhts and impressions of the book, making for me a spiritual link to the text and author. Amazon has published about 130 of my reviews so far, in seven languages. Nowadays I always write in English and then let Google translate. I find that I am learning by astonishing and enjoying good G translations.

But reading Handmaid, getting confused and disappointed, not getting what I expected, at the same time being very impressed by the author's suveraign skills? On what grounds? The first forty pages: complete abracadabra for me. Started to doubt my understanding of the English language, suspecting my high age of 84. I had, however, firmly decided to read the book to the bitter end, whatever followed. And so I did. Not so difficult from page 49 on. But why such confusion at the beginning? Two reasons due to the text: I found the satisfactory expression, elliptical text, uncompleted sentences, lacking words. And the reason for that: quite obviously, text written in big hurry.

Another reason for not understanding, my fault: author's extraordinary rich vocabulary. Up to now I have always used Google translator for unknown words and expressions. Now big innovation, thanks to Amazon: started to use Kindle links to Dictionary, Wikipedia and Internet, copying the information to my notes. Grateful of it being so easy. So diappointment turned to important innovation.

But the largest and heviest disappointment is still to come: erotics. This book is full of it. So that I made another innovation: founded a new category, a new genre in my notes with the abbreviation ero, erotics. Only during the last couple of years I have read books containing erotics, alas a senior, senile of 84 years. I must now afterwards change the genre markings of some books marked fic, fiction. Still, the best erotics is as a spice in some books marked as nonfiction. Having only one marking, no way of changing nof to ero in such as Ken Follett's world embracing encyclopedic histoty book.

Another disappointing feature of Attwood's erotics is that it is ice cold, without the minimum of romantic love, very trivial, which I love. But I am ready to understand that this is just the purpose of the author: to descibe the wide existence, particulary from the pont of view of woman, this kind of ice cold erotics without feelings of love, women as walking wombs, or how was the expression by the author.

Then, again at the end of the book, big confusion: at first elliptical text, this time not due to hurry scrbbling, but very deliberately gripping with firm hand the poor reader of the throat or neck, as preparation to the grand finale to come, the falsified explanations, speeches ad documents. I for my part deliberately use this word falsified, as a vengeance to the author for having completely confused me up to the point that I had to look up in Wikipedia whether Gilead really does exist or not! Only then did I really understand the contents of this book: ice cold erotics, ice cold fiction, with very heavy side taste, spicing of mocking an innocent, ignorant reader.

For literary skills this work, all right, deserves high average number of stars on Amazon pages, but my assessment is a deliberate understatement of only two, th main reason being the ice cold spirit of the whole approach.

Не то, что я ожидал

Изначально я искал только книгу, написанную женщиной-автором. В этом вечном споре о равенстве мужчины и женщины я не могу представить себе более нейтрального человека, чем я, хотя я признаю большую разницу во многих отношениях между двумя полами. Амазон только сейчас порекомендовал эту Маргарет Этвуд. Так почему бы и нет, тем более что это была самая популярная книга, которую я когда-либо читал, судя по количеству отзывов читателей. Я не читал обзоров на эту книгу. Я их редко читаю, хотя сейчас пишу по одной о каждой прочитанной книге - в основном с целью изучения языков, но не только. В последнее время все больше и больше за то, чтобы обобщить мои мысли и впечатления от книги, сделав для меня духовную связь с текстом и автором. На данный момент Amazon опубликовал около 130 моих обзоров на семи языках. Сейчас я всегда пишу по-английски, а потом даю Google перевод. Я нахожу, что учусь, удивляя и наслаждаясь хорошими переводами на букву G.

Но читать «Служанку», запутаться и разочароваться, не получить того, чего я ожидал, и в то же время быть очень впечатленным всевластными способностями автора? На каком основании? Первые сорок страниц: для меня полная абракадабра. Я начал сомневаться в моем понимании английского языка, подозревая, что у меня высокий возраст - 84 года. Однако я твердо решил прочитать книгу до конца, что бы ни случилось. Я так и сделал. Не так уж и сложно со страницы 49. Но почему вначале такая путаница? Две причины, связанные с текстом: я нашел удовлетворительное выражение, эллиптический текст, незавершенные предложения, отсутствие слов. И причина тому: совершенно очевидно, что текст написан в большой спешке.

Еще одна причина непонимания, моя вина: необычайно богатый словарный запас автора. До сих пор я всегда использовал переводчик Google для неизвестных слов и выражений. Теперь большое нововведение, благодаря Amazon: начал использовать ссылки Kindle на Словарь, Википедию и Интернет, копируя информацию в свои заметки. Благодарен за то, что это было так просто. Таким образом, разочарование превратилось в важное нововведение.

Но самое большое и тяжелое разочарование еще впереди: эротика. Эта книга полна этого. Так что я сделал еще одно новшество: основал в своих заметках новую категорию, новый жанр с аббревиатурой эро, эротика. Только за последние пару лет я прочитал книги, содержащие эротику, увы, старшего, старческого возраста 84 лет. После этого я должен изменить жанровую маркировку некоторых книг, отмеченную фикцией, художественной литературой. Тем не менее, лучшая эротика - это пряность в некоторых книгах, отмеченных как научная литература. Имея только одну отметку, нет возможности заменить nof на ero, как, например, в энциклопедической книге по истории Кена Фоллетта.

Еще одна неутешительная черта эротики Аттвуда - то, что она ледяная, без минимума романтической любви, очень тривиальна, что я люблю. Но я готов понять, что это как раз и является целью автора: описать широкое существование, особенно с точки зрения женщины, этого вида ледяной эротики без чувства любви, женщин как ходячих маток или того, как это было. выражение автора.

Затем, снова в конце книги, большая путаница: сначала эллиптический текст, на этот раз не из-за поспешного скрббблирования, а из-за очень намеренного сжимания твердой рукой бедного читателя за горло или шею, как подготовку к грядущему великому финалу. , фальсифицированные объяснения, выступления, рекламные документы. Я, со своей стороны, намеренно использую это слово «фальсифицированный», как месть автору за то, что он полностью сбил меня с толку до такой степени, что мне пришлось искать в Википедии, существует ли Gilead на самом деле или нет! Только тогда я действительно понял содержание этой книги: ледяная эротика, ледяная фантастика с очень тяжелым побочным вкусом, приправленная насмешкой над невинным, невежественным читателем.

Что касается литературных способностей, эта работа, конечно, заслуживает высокого среднего количества звезд на страницах Amazon, но моя оценка - преднамеренное занижение только двух, главная причина - ледяной дух всего подхода.

Ei sitä mitä odotin

Alun perin etsin vain naisen kirjoittaman kirjan. Tässä ikuisessa kiistassa miehen ja naisen tasa-arvosta en voi kuvitella neutraalempaa ihmistä kuin minä, vaikka tunnistan monien suhteiden välillä suuren eron kahden sukupuolen välillä. Amazon sattui suosittelemaan juuri tätä Margaret Atwoodia. Joten miksi ei, varsinkin kun tämä näytti olevan suosituin kirja, jonka olen koskaan lukenut, päättäessäni lukijaarvosteluista. En lukenut arvosteluja tästä kirjasta. Luen niitä harvoin, vaikka nykyään kirjoitan yhden jokaisesta luetusta kirjasta - lähinnä kielten oppimiseksi, mutta ei vain. Viime aikoina yhä enemmän yhteenvetoini thouhdoistani ja vaikutelmistani kirjasta, mikä on minulle hengellinen linkki tekstiin ja kirjoittajaan. Amazon on julkaissut tähän mennessä noin 130 arvosteluani seitsemällä kielellä. Nykyään kirjoitan aina englanniksi ja annan sitten Googlen kääntää. Huomaan oppivani hämmästyttävällä tavalla ja nauttien hyvistä G-käännöksistä.

Mutta lukemalla Palvelunaista, hämmentyneenä ja pettyneenä, saamatta sitä mitä odotin, samalla kun kirjoittajan suveraign-taito on hyvin vaikuttunut? Millä perusteella? Ensimmäiset neljäkymmentä sivua: täydellinen abracadabra minulle. Aloin epäillä ymmärrystäni englannin kielestä epäilen korkeaa 84-ikääni. Olin kuitenkin päättänyt lujasti lukea kirjaa katkeraan loppuun, mitä seurasi. Ja niin tein. Ei niin vaikeaa sivulta 49 eteenpäin. Mutta miksi tällainen hämmennys alussa? Kaksi tekstistä johtuvaa syytä: Löysin tyydyttävän ilmaisun, elliptisen tekstin, keskeneräiset lauseet, puuttuivat sanat. Ja syy siihen: aivan selvästi teksti kirjoitettu kiireellä.

Toinen syy ymmärtämättä jättämiseen, minun vikani: tekijän ylimääräinen rikas sanasto. Tähän asti olen aina käyttänyt Google-kääntäjää tuntemattomiin sanoihin ja ilmaisuihin. Nyt iso innovaatio, kiitos Amazon: alkoi käyttää Kindlen linkkejä Sanakirjaan, Wikipediaan ja Internetiin, kopioimalla tiedot muistiinpanoihini. Kiitollinen siitä, että se on niin helppoa. Joten katsaus muuttui tärkeäksi innovaatioksi.

Mutta suurin ja hevin pettymys on vielä tulossa: eroottinen kirjallisuus. Tämä kirja on täynnä sitä. Joten tein uuden innovaation: perustin uuden luokan, uuden tyylilajin nuotteihini lyhenteellä ero, erotika. Ainoastaan ​​parin viime vuoden aikana olen lukenut kirjoja, jotka sisältävät erotiikkaa, valitettavasti vanhempi, 84 vuotta vanha. Minun on nyt myöhemmin muutettava joidenkin ficiksi, fiktioksi merkittyjen kirjojen tyylilajeja. Paras erotiikka on silti mausteena joissakin tietokirjoiksi merkittyissä kirjoissa. Ottaa vain yksi merkintä, ei mitään tapaa muuttaa nof eroiksi, kuten Ken Follettin maailma, joka käsittää tietosanakirjaisen histotokirjan.

Toinen Attwoodin erotiikan pettymys on se, että se on jääkylmää, ilman minimaalista romanttista rakkautta, hyvin triviaalia, jota rakastan. Mutta olen valmis ymmärtämään, että tämä on vain kirjoittajan tarkoitus: kuvata laajaa olemassaoloa, erityisesti naisen näkökulmasta, tällaista jääkylmää erotiikkaa ilman rakkauden tunteita, naisia ​​kävelevinä kohduina tai miten kirjoittajan lauseke.

Sitten taas kirjan lopussa iso hämmennys: aluksi elliptinen teksti, tällä kertaa ei kiireisen raapimisen takia, vaan erittäin tahallaan tiukalla kädellä tarttuminen kurkun tai kaulan köyhään lukijaan valmistautumiseksi tulevaan finaaliin , väärennetyt selitykset, puheenvuorot ja asiakirjat. Käytän omalta osaltani tarkoituksella tätä väärennettyä sanaa kirjailijalle kostoksi siitä, että olen hämmentänyt minut täysin siihen pisteeseen asti, että minun piti etsiä Wikipediasta, onko Gilead todella olemassa vai ei! Vasta sitten ymmärsin todella tämän kirjan sisällön: jääkylmä eroottinen kirjallisuus, jääkylmä fiktio, jolla on erittäin raskas sivumaku, maustaa syyttömän, tietämättömän lukijan pilkkaaminen.

Kirjallisten taitojen vuoksi tämä työ ansaitsee kaiken keskimäärin korkean tähtimäärän Amazon-sivuilla, mutta arvioni on tarkoituksellinen aliarviointi vain kahdesta, tärkein syy on koko lähestymistavan jääkylmä henki.
@@@

0181n I'm astonished: up to now, only elliptical sentences. Seems not to have any sence. What is behind the popularity of this book?
Who is Gilead in the handmaid's tale?

Gilead is the fictional home of Roland Deschain and Capital of the Barony of New Canaan, from Stephen King's series The Dark Tower. The Republic of Gilead is the theonomic nation which replaces the United States in Margaret Atwood's dystopic novel, The Handmaid's Tale. Gilead is mentioned in verse 15 of Edgar Allan Poe's 1845 poem, The Raven.

Atwood, Margaret. The Handmaid's Tale . HMH Books. Kindle Edition.
***
1819 20210408